Στίχοι

Πίσω ό,τι αφήνουμε, ένα κοχύλι.

Τίποτα Δεν Πάει Χαμένο

Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή

Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί

Κοιτώ πως παίζουν τα παιδιά
ξεχύθηκαν στη γειτονιά
Μέσα στα μάτια τους η αλήθεια
αυτή που έψαχνα

Μέσα από χιλιάδες πέρασα
βουρκωμένες θάλασσες, νερά
Έξω από την πόρτα σου έφτασα
μα ξέμεινα

Έχω μια αγάπη να θυμάμαι τα βράδια
λίγο προτού κοιμηθώ
ένα καράβι να γυρίζω λιμάνια
ίσως εκεί να σε βρω

Απ’ το μπαλκόνι μου ξανά
εύχομαι να ‘βγαζα φτερά
και να πετούσα ως τα χέρια που μου γνέφουνε
Μα όσα θέλω είναι πολλά
και όσα έχω είναι αρκετά
πόσο θα αντέξουμε

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Διασκευή: Δραμαμίνη

Θα Σου Πω Που Πήγε Αυτό Το Καλοκαίρι

Θα σου πω που πήγε αυτό το καλοκαίρι.
Βρήκε το πιο μικρό τριαντάφυλλο στον κήπο
και λίγο πριν τον τελευταίο του χτύπο
σκόρπισε ρόδινη βροχή σ’ ένα παρτέρι.

Στα χέρια σου ό,τι κράτησες δικό του,
από τις χούφτες σου πετάει περιστέρι.
Τώρα ψηλά, σε κάποια θάλασσα του νότου
στο ράμφος του -ελιά- το μεταφέρει.

Τράβηξε αν θέλεις το παιδάκι που αγναντεύει,
σφίγγει τα χέρια και δεν το κουνάει ρούπι.
Ζεστό το αίμα του ακόμα, ταξιδεύει
στην κοιλιά από ένα κουνούπι.

Αγκάλιασέ με, η καρδιά σου όσο αντέχει
καθώς τελειώνει γύρω μας το καλοκαίρι.
Προτού να πας εκεί που δείχνεις με το χέρι,
έλα ας βουτήξουμε στη θάλασσα όπως βρέχει.

Ξέρω γιατί το χελιδόνι πάει στη δύση.
Κόβει απ’ τον ήλιο ένα κομμάτι και μια φτέρη,
βρίσκει ένα δέντρο στην καρδιά και θα καθίσει
για να ‘χεις πάντα στην καρδιά σου καλοκαίρι.

Θα σου πω που πάει η αγάπη όταν φεύγει.
Σκύβει ο ουρανός με το διάφανο του χέρι,
παίρνει το δάκρυ απ’ το παιδάκι που δακρύζει
και μες τη νύχτα τ’ ουρανού το κάνει αστέρι.

Αγκάλιασέ με, η καρδιά σου όσο αντέχει
καθώς τελειώνει γύρω μας το καλοκαίρι.
Προτού να φύγουμε ξανά για άλλα μέρη
έλα ας βουτήξουμε στη θάλασσα όπως βρέχει..

Είναι πιο όμορφη η θάλασσα όταν βρέχει.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Χάρης Μιχαηλίδης

Τελευταία Νύχτα Στη Γη

Δυναμώνει η αγάπη,
δυναμώνει το φως
κι είναι τόσο ωραίος
πριν νυχτώσει ο ουρανος.

Σ’ άλλη αγκαλιά κι αν θες να κρυφτείς
όποια τροχιά κι αν ακολουθείς
πάντα κάπου μέσα στην καρδιά
θα καίει μια κρυφή φωτιά.

Νύχτες σαν κι αυτή
βουτάω στη σιωπή
σα να ‘ναι η τελευταία νύχτα στη γη
κι όμως μέσα μου φυσάει ζεστός
αέρας καλοκαιρινός.

Περπατώ στην Αθήνα,
όλα ψαχνουν το φως,
ένας έρημος δρόμος
ένας άδειος εαυτός.

Σ’ άλλη αγκαλιά κι αν θες να κρυφτείς
όποια τροχιά κι αν ακολουθείς
πάντα κάπου μέσα στην καρδιά
θα καίει μια κρυφή φωτιά.

Νύχτες σαν κι αυτή
βουτάω στη σιωπη
σα να ‘ναι η τελευταία νύχτα στη γη
κι όμως μέσα μου φυσάει ζεστός
αέρας καλοκαιρινός.

Όποιος έφτιαξε τον κόσμο
μάλλον θα ‘χε πονέσει
πολύ βαθιά, πως αλλιώς
τόσα χρώματα απλώνει
πριν βραδιάσει ο ουρανός.
Η σπασμένη καρδιά του
είναι όλα αυτά τα αστέρια εμπρός..

Νύχτες σαν κι αυτή
βουτάω στη σιωπή
σα να ναι η τελευταία νύχτα στη γη,
κι όμως μέσα μου φυσάει ζεστός
αέρας καλοκαιρινός..

..κι έρχεσαι σε μένα
κι έρχομαι σε σένα,
μια τελευταία βουτιά
μες τη θάλασσα

κι έχω πάλι εσένα
κι έχεις πάλι εμένα
μια τελευταία φορά
πλάι στη θάλασσα

κι έχω πάλι εσένα
κι έχεις πάλι εμένα
σα μικρά παιδιά
πλάι στη θάλασσα.

Όποιος έφτιαξε τον κόσμο
μάλλον θα ‘χε πονέσει
πολύ βαθιά, πως αλλιώς
τόσα χρώματα απλώνει
πριν βραδιάσει ο ουρανός.
Η σπασμένη καρδιά του
είναι όλα αυτά τα αστέρια
που στέκονται εμπρός.
Από δάκρυα θα ‘ναι
ο πλατύς ωκεανός
κι άκου, αυτό το τραγούδι
είναι ο ίδιος του ο εαυτός.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Χάρης Μιχαηλίδης

Ούτε Ένα Σύννεφο Σήμερα

Καμιά σκιά στην καρδιά
κανένα βάρος του νου
μόνο μια θέα πλατιά
μόνο το μπλε του ουρανού
κι ούτε ένα σύννεφο.

Είναι το νόημα σαφές
είναι η αλήθεια σαν φως
κι είναι αλήθεια σαφώς
πως δε φοβάται αστραπές
ο καθαρός ουρανός.

Όλη η νύχτα του χθες
και η χαρά όλη, που λες
σκόρπισαν κι ούτε ίχνος δες
από ένα σύννεφο.

Σ’ ένα χωράφι προχώρησα
μακρυά απ’ της λύπης τη χίμαιρα
τον εαυτό μου συγχώρεσα
κι ούτε ένα σύννεφο σήμερα.

Ψηλώνει μέσα στο στήθος μου
ο ήλιος της όχθης αντίπερα
όλα αυτά που δε γίναμε
κι όσα αφήσαμε για ύστερα.

Δες τα πελώρια μάτια τους
ανθίζουν σαν ηλιοτρόπια
κοιτάνε μέσα απ’ τα χέρια τους
σα να κρατούν τηλεσκόπια.

Ήρθε ο καιρός που λες σήμερα
να σηκωθώ απ’ το σώμα μου
να χαιρετήσω τον άγνωστο
που στέκει στην πολυθρόνα μου.

Σ’ ένα χωράφι προχώρησα
μακρυά απ’ του φόβου τη χίμαιρα,
τον εαυτό μου συγχώρεσα
κι ούτε ένα σύννεφο,
ούτε ένα σύννεφο,
ούτε ένα σύννεφο σήμερα.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Γιάννης και Χάρης Μιχαηλίδης

Τριαντάφυλλο

Αγάπη μου ρόδο της άμμου
τριαντάφυλλο
απ’ το άπειρον έναστρο έρχεσαι
κι απ’ τ’ άυλο.

Σταλιά ο δημιουργός σου δεν πόνεσε
που σ’ έστειλε βορρά εδώ πέρα.
Δεν σου αξίζει, παρά αγάπη σαν θάλασσα,
ωχριά μπροστά σου η εξαίσια εσπέρα.

Αγάπη για λίγο δικιά μου
αγάπη μου ρόδο της άμμου
τριαντάφυλλο.

Την ομορφιά σου απλόχερα μοίρασες
δώρο στους φτωχούς και τους μόνους
και στους καμμένους από αγάπη ανέστησες
παλιούς ανεξόφλητους πόνους.

Θα σε χαλάσουνε χέρια και στόματα
μα εσύ το ‘χεις χρέος δικό σου
σα χρίσμα και βάρος που δόθηκε
χούφτες να κλέβουμε φως, απ’ το φως σου.

Ουράνιο τόξο μου άπιαστο
αγάπη μου γράμμα αδιάβαστο,
τριαντάφυλλο.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Γιάννης και Χάρης Μιχαηλίδης

Της Άμμου

Πύργους, πυργάκια στεριώνει χάμω:
Nα, ο ιππόκαμπος και το δελφίνι.
Ενός χαμόγελου απόηχο αφήνει
κι ίχνη σταλιές, στην άμμο.

Γράφει ένα όνομα, ένα στιχάκι
πλάι στη θάλασσα, κει που νεράκι
το κύμα χύνεται μ’ ένα φιλάκι
κι απλώνει ολόξανθη, καινούργια άμμο.

Ξαναγεννιέται και παίζει και χαμογελάει,
δημιουργεί, συγκεντρώνεται, τρέχει.
Κορίτσι αξέχαστο γείρε κοντά μου
όλη τη νιότη σου δίνεις της άμμου.

Kοιτά το σύννεφο, μετά διαβάζει.
Ύστερα γεύεται απ’ το μπράτσο τ’ αλάτι.
Μια ηλιαχτίδα σκουπίζει απ’ το μάτι·
στης ματαιότητας ξαπλώνει, την άμμο.

Άπειρο, αέναο, θα ‘ρθει τ’ αγέρι
κι απ’ τα μαλλιά μας καθώς περάσει,
έργα και βήματα, θα τα χαλάσει
μ’ ένα ανεπαίσθητο, διάφανο χέρι.

Θα ‘ρθει απρόσκλητος χρόνος να κόψει
ό,τι έχουμε, έστω λίγο, δικό μας
μα η μνήμη -εφτάψυχη- μες τ’ όνειρό μας
της ευτυχίας πλάθει την όψη.

Ξαναγεννιέται και παίζει και χαμογελάει,
δημιουργεί, συγκεντρώνεται, τρέχει.
Κορίτσι αξέχαστο γείρε κοντά μου
όλη τη νιότη σου δίνεις της άμμου.

Πίσω ό,τι αφήνουμε, ένα κοχύλι.
Στ’ αυτί αν το φέρεις, σ’ ανέμων χείλη
ακούς τη θάλασσα -αχός θαλάμου-
και τα αιθέρια λόγια της άμμου.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Χάρης Μιχαηλίδης

Rumba

Έι παίξε μας μια πενιά
να ομορφύνει η ζωή
να λυθεί η καρδιά
και στον ώμο μου ακούμπα

Πες uno dos tres
πες απλά ό,τι θες
να γελάσει η ψυχή
να χορέψουμε rumba.

Ελλάδα, España, Cuba
τον κόσμο φέρνω όλο τούμπα
η ψυχή μου διψά
ο ήλιος χαμογελά
η καρδιά χτυπά rumba

Eρωτευμένοι για πάντα
κόμβοι διακόσιοι τριάντα
μονάχα με το μυαλό
περνάω τον ατλαντικό
και δεν κρατάω ούτε τσάντα

Έι παίξε μας μια πενιά
να ομορφύνει η ζωή
να λυθεί η καρδιά
και στον ώμο μου ακούμπα

Πες uno dos tres
πες απλά ό,τι θες
να γελάσει η ψυχή
να χορέψουμε rumba

Όσο η νύχτα κυλά
ψάχνουμε μια ηλιαχτίδα μέσα στη σκοτεινιά
ψυχή μου βάστα
γιατί όσο αντέχει η καρδιά
ψάχνουμε την αγάπη μες την απανθρωπιά.

Πέφτουμε κάτω χτυπάμε
μ’ ακόμα χαμογελάμε
παίρνουμε φόρα ξανά
με δυο μεγάλα φτερά
τον ήλιο κι ακολουθάμε

Είναι τυφλή κι οπιούχα
δε θέλει γνώση ούτε ρούχα
ξανά για να ερωτευτεί
για να κουνήσει τη γη
για να χορέψει τη ρούμπα

Η δική μου γενιά μοιάζει με τα πουλιά
που σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Πάντα σε κίνηση, άτλαντες, ποίηση
περνούν τις συμπληγάδες με σπασμένα φτερά.

Μες την έρημο του κόσμου ψάχνουμε νερό
στο στήθος μας χτυπά
ο πρώτος ήχος του σύμπαντος
πόθος άσβεστος χελιδόνια κι άλμπατρος
μ’ όνειρα φωτιά, μ’ ανοιχτή καρδιά

Όσο η νύχτα κυλά
ψάχνουμε μια ηλιαχτίδα μέσα στη σκοτεινιά
ψυχή μου βάστα
γιατί όσο αντέχει η καρδιά
ψάχνουμε την αγάπη μες την απανθρωπιά.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Χάρης Μιχαηλίδης

Αγάπη

Μέσα στην πιο μεγάλη νύχτα
λάμπει το πιο όμορφο αστέρι.
Έλα αγάπη στην καρδιά μου,
ρίξε τα δίχτυα.

Έλα από τύχη κι από κάρμα
μ’ ένα ταξί, μ’ ένα φέρυ,
πάντα τα προφανή μέρη
κρύβουν το θαύμα.

Μια στιγμή και μια αγκαλιά,
με τη σιωπή και μ’ ένα «Γεια!»

Κάνε τον ήλιο να λάμψει,
χόρεψε, ζήσε.
Έλα λίγο πιο κοντά,
μ’ αρέσεις όπως είσαι.

Σε γνωρίζω απ’ το γέλιο
κι απ’ το καρδιοχτύπι.
Θα σε γνωρίσω από την πρώτη ματιά,
σα να σε ξέρω από πάντα.

Ένα τρελό καλοκαίρι,
στην άμμο είχες γράψει
“…ώσπου ο ήλιος να πάψει”
μα ήρθε τ’ αγέρι.

Ακόμη κι αν ρίξει τ’ άνθη
η καρδιά σαν λουλούδι,
το αγαπημένο μου τραγούδι
λέει «η αγάπη θα ‘ρθει..»

Μια βραδιά με μια αγκαλιά
μ’ ένα φιλί και μ’ ένα “Γεια!”

Κάνε τον ήλιο να λάμψει,
χόρεψε, ζήσε.
Έλα λίγο πιο κοντά,
μ’ αρέσεις όπως είσαι.

Σε γνωρίζω απ’ το γέλιο
κι απ’ το καρδιοχτύπι.
Έλα αγάπη στην καρδιά,
κάνε το θαύμα.

Στέκεται εδώ μόνο για λίγο,
στα χέρια αφήνει τη γύρη
κι η πεταλούδα απ’ το ποτήρι
πετά προς τα πάνω.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Χάρης Μιχαηλίδης

Παλιά Καλοκαίρια

Τα παλιά τα καλοκαίρια
ήρθαν μέσα από τα βάθη
και τους έρωτες μας φέραν
με το άνθος και το αγκάθι·
και με το φιλί στο στόμα,
σ’ ένα αλλιώτικο ακρογιάλι
μας χαρίσαν τη γαλήνη
σαν κοχύλι, σαν κοράλλι.

Ξάφνου παίρνει το κοχύλι
για ν’ ακούσει τους ανέμους
και τη θάλασσα ν’ ακούσει
κι όλους τους αγαπημένους.
Εγώ κάνω προς τα πέρα
πως τα κύματα κοιτάω,
με μια αχνή φωνή σβησμένη
ψιθυρίζει «Σ’ αγαπάω..»

Καθώς άγρυπνος ξαπλώνεις
πάνω στ’ άγουρα τα στήθη,
σου διηγείται μες το αυτί σου
τη ζωή σα παραμύθι
και την παίρνει ξάφνου ο ύπνος
απαλά, πάνω που λέει
πως είναι ωραίο το καλοκαίρι
κι είναι τόσο ευτυχισμένη.

Μες τα χέρια σου είμαι ωραίος
κι έχω γράψει τ’ όνομά μου
σ’ ένα γράμμα που πηγαίνει
στα χείλη του πελάγου.
Σ’ έχω δει άραγε στ’ αλήθεια;
Σ’ έχω δει στα όνειρά μου;

Ύπνο αιθέριο κοιμάται
το σκυλί στα σκαλοπάτια.
Οι γονείς μας είναι νέοι,
τα μαλλιά μπαίνουν στα μάτια
κι είναι όμορφο το σπίτι
τα απογεύματα όπως μπαίνει
το αεράκι στο σαλόνι
και ο ήλιος στα δωμάτια.

Χαιρετώ τα καλοκαίρια
που σταθήκαμε για λίγο
στην παλιά φωτογραφία
με χαμόγελα από ήλιο,
με το νεανικό το σώμα
και το βλέμμα με τ’ αστέρια.
Τα παλιά τα καλοκαίρια
σα δικά μας και σαν ξένα.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Γιάννης και Χάρης Μιχαηλίδης

Κομήτης Του Χάλεϋ

Σαν τον κομήτη του Χάλεϋ
μια φορά στα εβδομήντα χρόνια
χτυπάει μες το κεφάλι
κι εκρήγνυται η αγάπη σα βόμβα.

Σπάει η καρδιά, όμως χαλάλι,
δεν είχα δει πιο ωραία εικόνα..
Λύγισα κι είμαι στο χώμα,
δεν είμαι δα κι από ατσάλι..

Ταξίδεψα στην τροχιά σου,
είδα τον κόσμο ωραίο και τ’ άστρα
να λάμπουν μες τη ματιά σου·
βάδισα πάνω σε κύματα άσπρα.

Τώρα έχω μια τρύπια απόχη
να πιάνω φύρα, να πιάνω αέρα
όποτε βλέπω εκεί πέρα
έναν κομήτη να βουτά σα λόγχη

Στέκομαι για να πετάξω
με τα σπασμένα φτερά μου
μα δεν μπορώ να σε φτάσω..
Χτύπα με, λέω, άλλη μια στην καρδιά μου.

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Γιάννης και Χάρης Μιχαηλίδης

This is custom heading element

This is custom heading element

Έχω Μια Αγάπη

Κοιτώ πως παίζουν τα παιδιά
ξεχύθηκαν στη γειτονιά
Μέσα στα μάτια τους η αλήθεια
αυτή που έψαχνα

Μέσα από χιλιάδες πέρασα
βουρκωμένες θάλασσες, νερά
Έξω από την πόρτα σου έφτασα
μα ξέμεινα

Έχω μια αγάπη να θυμάμαι τα βράδια
λίγο προτού κοιμηθώ
ένα καράβι να γυρίζω λιμάνια
ίσως εκεί να σε βρω

Απ’ το μπαλκόνι μου ξανά
εύχομαι να ‘βγαζα φτερά
και να πετούσα ως τα χέρια που μου γνέφουνε
Μα όσα θέλω είναι πολλά
και όσα έχω είναι αρκετά
πόσο θα αντέξουμε

Στίχοι – Μουσική: Γιάννης Μιχαηλίδης

Τα Παράπονα Μιλούν

Τι να σου πω
πως πεθαίνω κάθε μέρα για να μπορέσω να ζω
πως κλαίω με τους στίχους από έναν άθλιο σκοπό…

Τις μέρες που περνώ σ’ ένα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια που τις νύχτες σκορπώ
μα όσο σκέφτομαι, σε σκέφτομαι, σε σκέφτομαι
κάποτε θα σ’ το πω

Τα παράπονα μιλούν και για σένα μου λένε
που με κάνεις να δακρύζω, κάποια μέρα θα σ’ το πω
μα μόλις έρχεσαι ξεχνώ, ξεχνώ τι να πω

Τι να σου πω
πως ξεχάστηκα για χρόνια μόνος και περιμένω
γιατί στο πλάι μου ελπίζω να ακουμπήσεις τελικά
να σωθώ

Στίχοι – Μουσική: Χάρης Μιχαηλίδης

Δωμάτιο

Το δωμάτιο αυτό
είναι χρόνια κλειστό
από φίλους δεν ξέρει
άλλον κανέναν δε θέλει
εδώ μέσα υπάρχω εγώ

Αναπνέει βαριά
δε γελάει συχνά
μόνο όταν ξεχνάει ήσυχα τραγουδάει
και τα κλάματα βάζει μετά

Είναι χρόνια αδειανό
έχει ένα κρεβάτι
ένα μικρό μπαλκονάκι
κι ένα τραπέζι φτηνό
να αράζω το πρωί
να διαβάζω ιστορίες
γι’ ανοιχτές παραλίες
για έναν κόσμο μακρινό

Στο δωμάτιο αυτό
πάντα πριν κοιμηθώ
ακούω γέλια, παρέες
που γιορτάζουν τις μέρες
έναν όροφο πάνω από `δω

Στίχοι: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μουσική: Χάρης Μιχαηλίδης

Share:
Dramamini Official Web Site. Designed by John Michailidis