Κοιτώ πως παίζουν τα παιδιά
ξεχύθηκαν στη γειτονιά
μέσα στα μάτια τους η αλήθεια
αυτή που έψαχνα
Μέσα από χιλιάδες πέρασα
βουρκωμένες θάλασσες, νερά
έξω από την πόρτα σου έφτασα
μα ξέμεινα
Έχω μια αγάπη να θυμάμαι τα βράδια
λίγο προτού κοιμηθώ
ένα καράβι να γυρίζω λιμάνια
ίσως εκεί να σε βρω
Απ’ το μπαλκόνι μου ξανά
εύχομαι να ‘βγαζα φτερά
και να πετούσα ως τα χέρια που μου γνέφουνε
μα όσα θέλω είναι πολλά και όσα έχω είναι αρκετά
πόσο θα αντέξουμε
Για ένα όνειρο και για μια τρέλα, έτσι, για τα μπάσα και για τα πρίμα, για τον φίλο και για το νέο κύμα.